Պատերազմը չճանաչեց ոչ մի սերունդ, չխնայեց ոչ մի ժպիտ ու ոչ մի արցունք։Անփարատելի վիշտը պատեց նաև Աղասիի ընտանիքին։Ժպտերես,բարի ու լուսավոր Աղասուն հարազատները կորցրին 2020թ. 44-օրյա պատերազմի ժամանակ։
Աղասին Գավառ քաղաքից էր, ապրում էր ծնողների, տատիկի և իրենից մեծ քրոջ հետ։Զորակոչվել էր բանակ, բայց որոշել էր վերադառնալ և ընդունվել համալսարան։
Աղասի Արամայիսի Խունոյան(2001-2020)… Աշխույժ ու կյանքով լեցուն այս հերոսին բոլորը հիշում են անսահման կարոտած աչքերով։Նրա մասին պատմում են այնպիսի հիշարժան դրվագներ, որ առանց ճանաչելու կարող է հարազատ դառնալ։
2019թ. հուլիս ամսին Աղասին զորակոչվել էր հայոց բանակ, ծառայությունն իրականացրել Մարտակերտում։Աղասին ծառայության մասին ոչինչ չէր պատմում, միայն ասում էր, որ ամեն ինչ լավ է։ Հարազատների կողմից տրված բոլոր հարցերի միակ պատասխանն էր. <<Ամեն ինչ շատ լավ >>։Նա շատ լավ էր տրամադրված ծառայության նկատմամբ։Անգամ պատերազմական ծանր օրերին էլ ամեն օր տուն է զանգել, ամեն անգամ վստահեցրել է, որ իրենց մոտ ամեն բան կարգին է։Պատերազմի դաժան օրերին արիաբար մարտնչել է և անգամ վիրավոր վիճակում բժշկական օգնություն ստանալուց հետո կրկին վերադարձել է մարտադաշտ ընկերների կողքին լինելու և մինչև վերջին շունչը կռվելու համար։Հոկտեմբերի 22-ին կույր գնդակը դիպավ նաև մեր հերոսին, նա զոհվեց Մարտակերտ-Ասկերան մարտական դիրքում։Վերջին անգամ հենց այդ դեպքի երոկոյան էր զանգել, իսկ գիշերը ժամը 2:30 հերթապահ էր եղել, հենց այդ ժամանակ էլ տեղի էր ունեցել անդառնալին։Հարազատները ընկերներից են իմացել դեպքի մասին և այլևս չեն լսել այդքան սպասված զանգի ձայնը։
19-րդ տարեդարձին Աղասը ծառայության մեջ էր։Ծննդյան գիշերը մոր հետ խոսելիս ասում է, որ հանգիստ լինեն. Իր օրը բանակում էլ հետաքրքիր ու տոնական է անցնում,և որ իր համար ծառայակից ընկերները փոքրիկ տորթ են պատրաստել։
Այսքան բարի ու երազանքներով լի տղան չհասցրեց ընտանիքի ու հարազատների սիրով ու ջերմությամբ շրջապատված կրկին նշել այդքան սպասված 20 ամյակը։Աղասը գերադասեց ջինջ երկնքից հետևել իր ծնունդին, իսկ հերոսի ճարահատյալ հարազատները խորը ցավով ու կորստի անդառնալի զգացումով են նշում` հոբելյանական տորթը Աղասու հուշաքարի մոտ հասցրած։ Լեփ-լեցուն ծաղիկները խառնված նրա բարի ժպիտին անհամբեր սպասում էին մոմերի հալվելուն։ Ինչպես և մյուս բոլոր ծնունդներին,այդ անգամ ևս տորթը կտրում էր Աղասու քույրը` Թագուհին,բայց ոչ թե եղբորը գրկած, այլ արցունքները զսպել չկարողանալով` շիրիմի առջև կանգնած։
Մենք քեզ երբեք չենք մոռանա, ու սերնդեդերունդ կպատմենք քո սխրանքների մասին։ Հավերժ փառք քեզ քաջ զինվոր։
Մեկնաբանություններ