Երբեք Արցախը այսքան կարոտած չկամ, որքան հիմա

Այս օրերին Երևանում կազմակերպվում են հանրահավաքներ՝ ի աջակցություն արցախահայությանը, ովքեր գտնվում են շրջափակման մեջ։

Արցախի շրջափակման, հումանիտար աղետի ու երիտասարդների մտահոգությունների մասին զրուցել ենք ՀՊՏՀ-ի առաջին կուրսի ուսանող,  Մերի Հովհաննիսյանի հետ, ով ծնունդով Մարտակերտից է։

-Մերի, երկա՞ր ժամանակ է ինչ բնակվում եք Երևանում, ի՞նչ զգացողություններ ունեք այս օրերին և արդյո՞ք կազամակերպվող հանրահավաքերը որևէ կերպ օգնում են։

-Երևան տեղափոխվել եմ համալսարան ընդունվելուց հետո։ Այս օրերին զգացել եմ, որ երբեք Արցախը այսքան կարոտած չկամ, որքան հիմա։ Ըստ իս հանրահավաքները օգնում են, մեր ձայնը լսելի դարձնել ու իրազեկել հանրությանը Արցախում տիրող իրավիճակի մասին։

-Հիմա, երբ ամեն բան այսքան անորոշ է, ստանու՞մ եք աջակցություն ընկերների կողմից։

-Ես ընկերներ շատ ունեմ, ասել, որ բոլորից ստանում եմ աջակցություն, կստեմ, բայց ընկերներիս մեծ մասը միշտ կանգնած են կողքիս ու պատրաստ են օգնել ցանկացած հարցով։

-Շուտով Ամանորն է, և բոլորը Ամանորը նշում են հայրենի տանը, դուք ևս պատրաստվու՞մ էիք վերադառնալ Արցախ։

-Այս հարցին անցյալով չեմ կարող պատասխանել))
Ես Ամանորը Արցախում եմ դիմավորելու։

-Մերի, որպես վերջաբան ստեղծված իրավիճակում ի՞նչ ունեք ասելու հանրությանը։

-Ցանկանում եմ ասել, որ հայերիս միասնությունը կարող է լուծել մեր առջև ծառացած ցանկացած խնդիր։
Բոլորս պետք է սիրենք մեր համայնքներն ու լծվենք համայնքների զարգացման գործին, քանզի համայնքների զարգացումն է տանելու մեր երկրի հզորացմանը։Այս օրերին Երևանում կազմակերպվում են հանրահավաքներ՝ ի աջակցություն արցախահայությանը, ովքեր գտնվում են շրջափակման մեջ։