Աղջիկների մեծ մասի համար «երազանքի» աշխատանքը հաճախ մոդելի աշխատանքն է։ Յուրաքանչյուր գեղեցիկ աղջկա գոնե մեկ անգամ ասվել է՝ «դու մոդելի տեսք ունես» կամ «դուք անպայման պետք է մոդել լինեք»: Այս մասնագիտության մասին մտածելիս անմիջապես աչքիդ առաջ հայտնվում են պոդիումը, լուսարձակները, ամսագրերի շապիկները, փողն ու շքեղությունը։
Ժամանակակից աշխարհում արդեն ավելի քիչ կարծրատիպեր կան, եթե անցյալում գեղեցիկ դեմք ունենալն ու կատարյալ կազմվածքն էր ոլորտ մուտք գործելու բանալին, ապա այժմ ինդուստրիան փնտրում է նոր ու տարբերվող դեմքեր: Այսօր իրավիճակը փոխվել է, այժմ մոդելինգը արվեստի մի ճյուղ է, բոլորը ցանկանում են նրա մի մասը դառնալ:
Չնայած մեր սիրուն սեփական երկրի հանդեպ, չի կարելի հաշվի չառնել այն փաստը, որ Հայաստանում մոդելային բիզնեսի զարգացումը հետ է մնում համաշխարհային մակարդակից: Բայց չենք կարող չնկատել նաև վերջին մի քանի տարիների բարենպաստ աճը։ Ցավոք մինչ այժմ հասարակությունը մոդելի մասնագիտությունը լիովին չի ընկալում որպես լուրջ զբաղմունք և թերահավատորեն է վերաբերվում: Այդ ամենը պարզապես մեր հասարակության ենթագիտակցության ներսում կարծրացած միֆ է: Մոդելինգ հայաստանում կա, և դանդաղ, բայց սահուն կերպով գնում է առաջ:
Ոլորտին ավելի մոտիկից ծանոթանալու և լավ ընկալելու համար զրուցել ենք մոդել Դիանա Գրիգորյանի հետ:
Ինչպե՞ս սկսեցիք մոդելինգը:
— 17 թվականին ընդունվեցի ԵՊՀ-ի մշակութաբանության բաժինը ու Վանաձորից տեղափոխվեցի Երևան։ Դեկտեմբեր ամսին ընկերուհուս հետ որոշեցինք գնալ Դալմա ու էնտեղ Լիլի Մեհրաբյանը տեսավ ինձ․ ինքը դիզայներ է ու ասեց, որ իր բրենդի նկարահանման համար մոդելներ է փնտրում ու դուրը շատ եմ եկել։ Էնքան էի ուրախացել։ Էդտեղից սկսվեց մոդելինգի իմ պատմությունը (չնայած Լիլիի համար չնկարվեցի ։Դ, բայց երևի ընկերներին էր ասել իմ մասին, չգիտեմ)։
18 թվականին առաջին նկարահանումս եղավ, իսկ 19 թվականից արդեն նկարահանումներս շատացան։
Ի՞նչ փուլում է հայաստանում մոդելինգը: Ինչպե՞ս են վերաբերվում “մոդել” մասնագիտությանը:
— 18 թվականից էս կողմ շատ շատ ա փոխվել ոլորտը։ Դեպի լավը։ Շատ կրեածիվ ու թույն նկարահանումներ են լինում ու շատ լավ ջահելներ կան (մոդելներ, նկարիչներ, արտ դիրեկտորներ, վիդեոգրաֆներ, ստիլիստներ, մեյքափ ու հեյր արտիստներ և այլն), որոնց բարեբախտաբար ճանաչում եմ։ Դեպի լավն ա գնում էս ոլորտը, դա հաստատ։
Երբ փոքր էի ինձ մոտ տպավորվել էր, որ մոդելները պետք ա պարտադիր փչացած լինեն ։ԴԴԴ հետո, իհարկե, հասկացա, որ դա մոդել լինելու պարտադիր պայման չի (ոչ էլ ցանկալի ։Դ)։ Կարծում եմ հիմա հայերից շատերի մոտ դեռ էտ պատկերացնում ա, բայց ես էլ էն մարդկանցից եմ, որ անկեղծ ուզում եմ էտ պատկերացումը փոխվի ու ինձնից հասանելի ամեն բան կանեմ դրա համար (եթե ֆիլմ լիներ էս մասում պետք ա հերոսական երաժշտություն գնար։Դ)
Ի՞նչ հեռանկարներ կան հայաստանում մոդելինգի զարգացման հետ կապված: (Շա՞տ հեռու ենք Եվրոպայից)
— Արդեն ասեցի, որ շատ շատ ա փոխվել վերջին 3 տարվա մեջ ու դեպի լավը։ Հեռանկարներ կան, որովհետև շատ սիրուն մոդելներ ունենք ուղղակի երևի կազմակերպման խնդիր ա։ Ագենտստվաներ քիչ են Հայաստանում, եղածներն էլ դրսի հետ կապ չեն հաստատում։ Իսկ մոդելինգը միջազգային ոլորտ ա, պետք ա դուրս գալ անպայման ու մերոնց դրսում ներկայացնել։ Մեր մասին ուղղակի չգիտեն, բայց հեռու չի էն պահը, երբ կիմանան։ Բացի Եվրոպայից նաև ուժեղ ասիական մոդելային աշխարհ կա։ Էնտեղ մոդելների գործն ավելի ծանր ա, քան եվրոպայում, բայց որքան ծանր ա աշխատանքը, էնքան լավ ա վարձատրությունը։ Շատ մոդելներ են Ասիայից սկսում իրենց կարիերան։
Կարճ ասած՝ երկու աշխարհներից էլ հեռու ենք, բայց հեռանկար կա ու տեսնում եմ, որ ցանկություն էլ կա ոլորտի շատ ներակայուցիցչներիս մոտ։ Կլինի ))
Ամենավա՞տ գործատուն (մոտավոր նկարագիր, թե աշխատանքի մեջ ինչը չեք հավանել)
— Էնքան վատ գործատուի հետ եմ աշխատել վերջերս, անգամ անունը կտայի, բայց ես վատ մարդ չեմ ։Դ (չեմ ասի ովքեր են)
Ամենավատ գործատուն գումար ուշացնողն ա, դրանից վատ ես դեռ չեմ հանդիպել։Իսկ ընդհանուր առմամբ բախտս երևի բերել ա, որ վատ մարդիկ իմ ճանապարհին չեն հանդիպում (գրեթե ։Դ) Բացի էտ վատ գործատու չկա, եթե մոդելը կոնկրետ ա ներկայացնում իր աշխատանքային պայմանները՝ ասենք էսքան գումար էսքան ժամի համար կամ ես բաց հագուստով չեմ նկարվելու, նման բաներ ինձնից չուզեք և այլն։ Եթե նախօրոք ամեն ինչ կոնկրետ լինի, խնդիրներ չեն լինի հաստատ։
Դուք բախվե՞լ եք անառողջ մրցակցությանը: Շատերն ասում են, որ մոդելային բիզնեսը պատերազմ է, այդպես չէ՞։
— Հայաստանում նման բան չեմ հանդիպել․ էստեղ մոդելային ոլորտը ցավոք թե բախտի բերմամբ դեռ էտքան ուժեղ չի։ Կարծում եմ «անառողջ մրցակցություն»-ը կարելի ա փոխարինել «անառողջ հարաբերություններ» արտահայտությամբ՝ գործատուի ու մոդելի միջև․ եթե «դուք տգեղ եք» արտահայտության փոխարեն գործատուներն օգտագործեն «էս պրոյեկտի համար ձեր կերպարին չենք դիտարկում» արտահայտությունը, ամեն ինչ ավելի հարթ կգնա։
Մոդելային աշխարհում պետք ա ինքնագնահատականդ շատ բարձր լինի, որ երբ քեզ ասեն դու տգեղ ես կամ նման մի բան, մոդելը գիտակցի, որ ինքն ուղղակի մեկ հոգու կարծիքով ա տգեղ, մյուս գործատուի համար գեղեցիկ կլինի, նման շատ օրինակներ կան։Ճաշակն ու նորաձևությունը տենց բան են ։Դ անընդհատ փոխվում են ստանդարտները: Ուղղակի էմոցիոնալ կայունություն ու ամրություն ա պետք մոդելներին, որ դիմանան «վիրավորանքներին»։ԴԻնչ վերաբերում ա՝ մոդել-մոդել հարաբերությանը, էստեղ անառողջությունը նորից ներքին խնդրի պատճառով ա․ ասենք 100-ից մեկը ընտրվի Chanel-ի պակազի համար, պարզ ա, որ 99-ը նախանձելու են ։Դ ես էլ կնախանձեի էտ մեկին։ Բայց դա նորմալ ա, իսկ նախանձը՝ հաղթահարելի։
Կա՞ մոդել, որին կցանկանայիք նմանվել:
— Էդպիսի մարդ չկա, որին կցանկանայի նմանվել։ Ավելի շուտ տարբեր մարդկանց տարբեր հատկանիշներ են, բայց արդեն դառնում եմ էն մարդը, որը կուզեի ։Դ չգիտեմ ուրիշ ինչ պատասխանել էս հարցին: Ասենք ես կյանքում նախանձ մարդ չեմ եղել, բայց մոդելային աշխարհում նախանձում էի կոլեգա մոդելներիս ու դա դուրս ընդհանրապես չէր գալիս, ինչ-որ մռայլ էր աշխարհը ։Դ։Դ
Հիմա դա հաղթահարել եմ ու շատ ուրախ եմ էդ առիթով։ Ուրիշ հատկանիշներ էլ կան, որ հաղթահարել եմ, կան` ճանապարհին եմ ։Դ
Կարևո՞ր է խարիզման մոդելի համար: Թե՞ բավական է գեղեցիկ դեմքն ու կատարյալ մարմինը։
— Միշտ կարևոր ա խարիզման։ Գեղեցիկ դեմքն ու կատարյալ մարմինը կհոգնեցնեն, խարիզման՝ երբեք։
Մեր օրերում մեծ թափ է հավաքում “բոդիպոզիտիվ” կոչված շարժումը, ինչպե՞ս եք դուք վերաբերվում դրան և անդրադարձե՞լ է այն արդյոք ձեր մասնագիտության վրա:
— Մի վիդեո էի նայում, ասվում էր, որ մոդելների մեծ մասը (ավելացնում եմ՝ 99 %-ը ։Դ) իրականում էնքան նիհար չի, ինչքան պահանջում են ինդուստրիայում։
Ուրախ եմ, որ բոդիպոզիտիվիզմը կա ու թափ ա հավաքում։ Բայց կուզեմ, որ սա ինչ-որ ալարկոտության հետ չասոսացվի՝ այսինքն թմբլիկներն ասեն՝ ես սիրում եմ իմ մարմինը ու իրենք իրենց սպանեն, ալարեն շարժվել, կարճ ասած բոդիպոզիտիվիզմը չօգտագործեն որպես արդարացում։Մնացած առումով ընտիր շարժում ա։ Բնականին ա մոտեցնում ու մոդելների մոտ սննդային խանգարումները պակասում են (չնայած հիմա էլ մոդելներին ինչ-որ պրոյեկտների համար ասում են բուրգերներ կերեք, որ մինչև շոուն կամ նկարահանումը չնիհարեք ։Դ (իրականում լացելու վիճակ ա, բայց դե) ու մոդելներին նայող ու հետևող (և ոչ միայն) մարդիկ էլ իրանց ինչ-որ անիմաստ իդեալների չեն մոտեցնում։ Էտ իդեալները իրականում գոյություն չունեն, մարդիկ են հորինում ու մարդիկ էլ քանդում․ մենք ուղղակի մոռանում ենք, որ կարող ենք չհետևել իդեալին, ու էտ իդեալը կփոխվի։
Որևէ հետաքրքիր դեպք նկարահանումներից կպատմե՞ք:
— Շատ-շատ կան հետաքրքիր դեպքեր, անգամ տելեգրամում ալիք եմ բացել ու էնտեղ պատմում եմ։ Թեթև պատմություն ա պատմեմ՝ Գութանասարում բարձրակրունկներով էի ու ասեցին բլուր բարձրանամ (նենց բարդոտ բլուր էր ։Դ սարի տեղ կանցներ) բարձրացա ընդամենը կես րոպե կանգնեցի նկարեցին ու լուսանկարիչն ասեց՝ չէ, լավ, իջի, լավ չի էդտեղ ։ԴԴԴ
Մոդել ծնվում են թե՞ դառնում:
— Չգիտեմ։ Ամեն ինչ էլ հնարավոր է դառնալ, բայց ուժեղ ցանկություն է պետք։
Ի՞նչ խորհուրդ կտաք այն աղջիկներին, ովքեր վախենում են իրենց ուժերը փորձել մոդելային ասպարեզում:
— Մի quote եմ գրել բլոկնոտիս մեջ՝ “How bad you want it?”
Եթե շատ ուզեն, կանեն։
Հ․ Գ․ Վախը մեր աչքերում «ճիշտ» արդարացումներ ա ստեղծում ու վախն էլ՝ ինքը, արդարացումներից մեկն ա։ Ուղղակի պետք ա անել ու վերջ։Ես էլ իմ հերթին մեծ սիրով պատրաստ եմ օգնել բոլոր նորեկներին, որովհետև դրա կարիքը կունենան (քանզի նորերին հաճախ անվճար աշխատացնում են ։ԴԴ)
Շնորհակալ ենք Դիանայից բովանդակալից զրույցի համար: Ինչպես նաև զրույցի վերջում Դիանան նշեց, որ յութուբյան ալիք է բացելու և այնտեղ ավելի մանրամասն պատմի մոդելինգի մասին: Հաջողություն ենք մաղթում աղջկան:
Մեկնաբանություններ