Ամենակարևորը սիրելն է այն գործն, ինչն ընտրել ես. Արսեն Հակոբյան

Այսօր Journews.am֊ի հյուրն է հնչյունային ռեժիսոր Արսեն Հակոբյանը, ով նաև դասավանդում է ԵՊՀ֊ում ԶԼՄ տեխնիկա և տեխնոլոգիա առարկան։

-Ողջույն,պարո՛ն Հակոբյան, շնորհակալ եմ հրավերն ընդունելու համար: Ինչպե՞ս որոշում կայացրիք ընտրել հենց այս մասնագիտությունը։

 -Երևի մասնագիտություն ընտրելն իմ կյանքի ամենահեշտ որոշումներից մեկն է եղել, քանի որ առաջին նախապայմանն ինձ համար եղել է մասնագիտությունը շատ սիրելը, իսկ շատ սիրելուն հաջորդում է նվիրվելն ու խորությամբ այն տիրապետելը։         

 — Հնչյունային ռեժիսոր եք, ունեք բավականին կարևոր մասնագիտություն, հետաքրքիր է, երբ ընտրում էիք այս մասնագիտությունը չէի՞ք վախենում պատասխանատվությունից։

  — Ցանկացած մասնագիտություն կարծում եմ ունի իր պատասխանատվության չափը, իսկ  դրանից խուսափել, կնշանակի ոչնչի չհասնել և միշտ լինել միջակի կարգավիճակում, ինչը ես տանել չեմ կարողանում։    

— Շատ հետաքրքիր մասնագիտություն ունեք, բայց յուրաքանչյուր մասնագիտություն իր բարդությունն ունի։ Ո՞րն է Ձեր մասնագիտության հիմնական բարդությունը։                                                                                                                                                                                                                                                             

— Շնորհակալություն, շատ լավ հարց տվեցիք  և առիթից օգտվելով կցանկանամ ավելի մանրամասն այն ներկայացնել։ Քանի որ հնչյունային ռեժիսորի աշխատանքն ավելի բազմապրոֆիլ է և հանդիպում է տարբեր ոլորտներում, օրինակ՝ հեռուստաընկերություններում, ռադիոներում,  ձայնագրման ստուդիաներում, ֆիլմերի նկարահանման հրապարակներում և այլուր, այդ բոլոր թվարկված օրինակներն  ունեն և´ շատ ընդհանուր հատկանիշներ և´ միևնույն ժամանակ շատ տարբեր հմտությունների տիրապետման  առանձնահատկություններ։ Ես, հաճախ հանդես գալով ֆիլմերում որպես հնչյունային ռեժիսոր, ուզում եմ նշել, որ մեծ սիրով եմ կատարում իմ աշխատանքը, բայց միևնույն ժամանակ պետք է նշեմ,  որ այն շատ մեծ պատասխանատվություն է պարունակում իր մեջ՝ կամքի ուժ, արագ կողմնորոշվելու ունակություն  և մեծ համբերատարություն։ Քանի որ ֆիլմում աշխատանքը թիմային է, իսկ թիմը բաղկացած է լինում, սովորաբար, հիսունից ավել մասնագետներից, իսկ քո աշխատանքն առնչվում է գրեթե բոլորի հետ, հարկավոր է լինում իմ վերը նշված  բոլոր կետերը կատարել արագ և հմտորեն կազմակերպված։

— Խոսենք նաև համալսարանից: Ինչպե՞ս որոշեցիք, որ պետք է դասախոս աշխատեք ԵՊՀ֊ում։

— Կարևորելով գիտելիքների փոխանցումը հաջորդ սերունդներին՝ որոշեցի անմասն չմնալ այդ պատասխանատու  և կարևոր գործից։  

— Թերևս առաջին տարին է, որ աշխատում եք ուսանողների հետ,  ի՞նչ դժվարություններ եղան։    

— Ուսանողների հետ աշխատելուց հարկավոր է լինել ինչ- որ չափով նաև հոգեբան և շատ նուրբ մոտենալ ցանկացած հարցի և փորձել անհատական մոտեցում ցուցաբերել նրանց նկատմամբ։ Պետք է նշեմ, որ հրաշալի ուսանողներ են, և նրանք մեծ ներուժով ու հետաքրքրությամբ  են հանդես գալիս, ինչն ավելի պարտավորեցնող է։     

    — Ուսանողներից շատերը, վստահաբար, նպատակ ունեն շարունակել Ձեր մասնագիտությամբ, ինչպե՞ս եք ուղղորդում նրանց։  Ի՞նչ խորհուրդ կտաք Ձեր ուսանողներին։   

 — Ամենակարևորը սիրելն է այն գործն ինչն ընտրել ես, նվիրվել և լինել աշխատասեր, դժվարին պահերին չհիասթափվել, իսկ այդ պահերն անխուսափելի են։