Արվեստում հաջողության հասնելու համար կարևոր է տաղանդը, բայց տաղանդն էլ պետք է խնամել և մշակել, որպեսզի չխռովի. Մարիամ Մուղդուսյան

Գեղարվեստի ու լրագրության միատեղության և Մուղդուսյան արվեստի կենտրոնի մասին խոսել ենք նկարիչների միության անդամ, նկարչուհի Մարիամ Մուղդուսյանի հետ, ով Մուղդուսյան արվեստի կենտրոնի համահիմնադիրն է:

-Բարև Ձեզ, Մարիամ, շնորհակալ եմ հարցազրույցի հրավերը չմերժելու համար: Գիտեմ, որ դուք մասնագիտությամբ լրագրող-նկարիչ եք և սովորել եք Երևանի պետական համալսարանի Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետում: Նախ կցանկանայի՝ խոսեք՝ արդյոք կա նմանություն կամ տարբերություն այդ երկու մասնագիտությունների միջև:

-Բարև Ձեզ, այո, թե՛ նկարչությունը, թե՛ լրագրությունը, եթե շատ խորանանք, որոշակի նմանություններ ունեն, թեև առաջին հայացքից  թվում են տարբեր: Երկուսի դեպքում էլ ստացել եմ մասնագիտական կրթություն և  երկու ոլորտներում էլ մինչ այժմ  ծավալում եմ գործունեություն, ինձ համար համատեղելը բնավ բարդ չէ:

-Ի՞նչն եք կարևորում Ձեր մասնագիտության մեջ:

-Ցանկացած մասնագիտության մեջ  հաջողության հասնելու համար կարևորը աշխատասիրությունն է և համառությունը: Անշուշտ, արվեստի պարագայում մեծ դեր ունի նաև տաղանդը, բայց տաղանդն էլ պետք է խնամել և մշակել, որպեսզի չխռովի, իսկ մշակում և խնամում են աշխատասիրության միջոցով:

-Ո՞րն է Ձեր մոտիվացիան նկարչության մեջ:

-Ինձ թվում է՝ նկարչությունը կամ արվեստը ինքնին մղում է՝ ստեղծագործելու: Եթե դու նկարչության մեջ ես, քեզնից անկախ է ստացվում, ոչինչ չի կարող մոտիվացնել: Ինձ համար լավ տրամադրությունը  նկարելու գրավականներից մեկն է, թեև վատ տրամադրության ժամանակ էլ նկարում եմ:

-Շնորհակալ եմ, կխնդրեի՝ պատմեք Մուղդուսյան արվեստի կենտրոնի մասին: Ինչպե՞ս ստեղծեցիք այն:

-2014 թվականին, երբ սովորում էի Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի ասպիրանտուրայում, քրոջս և մայրիկիս աջակցությամբ ստեղծեցի Մուղդուսյան արվեստի կենտրոնը: Նպատակն է եղել արվեստի կրթություն տալ սոցիալապես անապահով ընտանիքների երեխաներին: Այստեղ 350-ից ավելի երեխա անվճար արվեստի կրթություն է ստացել. նրանցից շատերը արվեստի բուհերում են շարունակել իրենց կրթությունը, շատերը հաղթահարել են աղքատությունը մեզ մոտ ստացած կրթության շնորհիվ: Ըստ էության՝ սա սոցիալական արդարության հասնելու համար ստեղծված արվեստի կենտրոն է: Եվ կենտրոնի յուրօրինակությունն այն է, որ չունի որևէ ֆինանսավորում, կենտրոնն իր կրթական նախագծերի և շարունակական կրթության համար երբեք ֆինանսական աջակցություն չի ստացել: Կարող եմ ասել նաև, որ կենտրոնի յուրահատկությունը կանանց հզորացմանը միտված քաղաքականությունն է և արվեստային, սոցիալական նախագծերը:

-Ի՞նչ նախագծեր եք իրագործել կենտրոնում մինչ այս և ի՞նչ նախագծեր եք իրագործելու այս տարում:

-2015 թվականին քրոջս գլխավորությամբ Մուղդուսյան արվեստի կենտրոնում Նաիրյան վոկալ անսամբլը սկսեց իր գործունեությունը: Այստեղ կան պրոֆեսիոնալ երգչուհիներ, ովքեր երգում են ակապելլա տարբերակով: Այն տարածաշրջանում միակն է, որ երգում է նաև ժեստերի լեզվով՝ երաժշտությունը հասանելի դարձնելով նաև լսողության խանգարում ունեցող անձանց:

2018 թվականից սկսած Մուղդուսյան արվեստի կենտրոնը նաև ձեռներեցություն է իրականացնում. մեր կենտրոնի սաները պատրաստում են տարատեսակ իրեր, վաճառում ենք դրանք և հասույթը ուղղում իրենց:

2021 թվականին բացել ենք Մասուր արվեստի տունը, որը նվիրված է հայ մտավորական կանանց հանրահռչակմանը: Նույն թվականին Տավուշի մարզի Բերդավան գյուղում բացել ենք փոքրիկ կավի արտադրամաս, որը կոչվում է «Կենաց կավ»: Ինչպես նաև առաջիկա ամսիներին  այնտեղ իր աշխատանքները կսկսի կարի արտադրամասը: Ձեռներեցության նպատակով Ուրուգվայի հայ համայնքի ներկայացուցիչների ակտիվ խումբը կարի մեքենաներ է տրամադրել և խնդրել մեզ, որպեսզի այդ նախաձեռնությունը մեր հայեցողությամբ իրականացնենք որևէ տեղում, առաջարկել ենք Բերդավան գյուղը, և առաջարկությունն ընդունվել է: Այս տարի ցանկանում ենք նաև Բերդավանում Մուղդուսյան արվեստի կենտրոնի փոքրիկ մասնաճյուղը բացել:

-Շատ լավ, հաջողություն Ձեր գործերին: Շնորհակալ եմ հարցազրույցի համար:

-Ես եմ շնորհակալ: