Գեղեցկությունն ունի իր ուրույն բովանդակությունը։ Այն կարևոր բաղադրիչ է մարդկային հարաբերություններում։ Սկսած տարրական օծանելիքից՝ մինչև ողջույնի և հրաժեշտի խոսքը, երկու կամ ավելի անձանց փոխշփման ընթացքում, ձևավորվում է մարմնային շփման (հպումներ, համբույրներ), էներգափոխանակության (հուզափոխանակության), որոշակի դետալային էսթետիկա, ըստ որի էլ մենք ենթագիտակցաբար համակրում կամ հակակրում ենք մարդուն։ Արտաքինից, երբ դեռ տեղի չի ունեցել IQ փոխանակություն (գիտելիքի կամ ինֆորմացիայի կիսում, փոխանակում, ինչը ևս հարաբերություններում որոշիչ դեր ունի), այն գլխավորապես արտահայտվում է հայացքի, հագուստի և սանրվածքի միջոցով։ Ըստ որոշ հոգեբանների ՝ որքան հասարակ է մարդն արտաքնապես, այսինքն՝ չի ձգտում ավելորդ պճնամոլության, ճոխ ու թունդ զարդարանքների, վառ գունային երանգավորում ունեցող զանազան շպարի միջոցների, այնքան նա էությամբ վեհ է, ծանրակշիռ, գտնվում է ինքնակայացման ճիշտ ուղու վրա և գիտի, թե ՝ <<երբ և ինչպես են փողոցն անցնում>>։ Հայտնի ֆրանսուհի մոդելյեր Կոկո Շանելը մի առիթով ասել է՝ <<Այն աղջիկը, ով չի շպարվում, բավականաչափ մեծ կարծիք ունի իր մասին>>։ Այս տեսակետին կարելի է մոտենալ և՛ որոշակի հեգնանքի տարրերով, և՛ դիպուկ ճշմարտության շեշտման։
Շպարը, առաջին հերթին, թաքցնող, կոծկող, քողարկող <<դիմակային>> իմաստ ունի, որքան էլ գույները նուրբ են և ,որոշ դեպքերում, նաև՝ ակնահաճո։ Եթե խոսենք առօրյա շպարի մասին, այսինքն ՝ ամենօրյա, հետևապես՝ անառիթ կամ ինչու չէ նաև ՝ անպատեհ, երբ որևէ հատուկ կամ նշանակալից առիթ չկա, որն իրենից ենթադրում է տոնական հագուկապ, խնջույքային երանգներ, ապա չենք կարող չընդգծել, որ այն ինքնըստինքյան անձի մոտ ձևավորում է հոգեբանական կախվածություն. (իսկ ցանկացած կախվածություն ավելի դոմինանտ է իր՝ բացասական ազդեցությամբ, քան՝ դրական). մարդն անդադար կարիք է զգում հայելու մեջ նայելու և վստահանալու, որ իր արտաքին տեսքի հետ ամեն ինչ նորմալ է։ Հետագայում սա վերածվում է հոգեբանական ուրիշ՝ առավել ծանր խնդրի՝ եսակենտրոն նարգիզության (ինքնահիացման)։ Անհատը սկսում է ինքնասիրահարվել և դա համարում է բոլորովին նորմալ։ Իսկ ցավալին այն է, որ նա ոչ թե սիրահարվում է իր իսկական էությանը, այլ այն թվացյալ՝ ամենագեղեցիկի,ամենագրավիչի,ամենաիմաստունի արհեստական կերպարին, որ ինքն է կերտել, իրեն՝ հոգեբանորեն բավարարված զգալու համար։
Սակայն, հոգեբանությունը չէ մեր բուն թեման։ Պարզապես պետք է գիտակցենք, որ ամեն բան՝ յուրաքանչյուր արարք, դիմախաղ, շարժուձև, ունի իր հոգեբանական բացատրությունն ու պատճառը, ամեն օր, պարտադիր կերպով շպարվելը՝ նույնպես։
Գեղեցիկի մասին մեր ընկալումները ծայրաստիճան տարբեր են, բայց <<գեղեցիկը>> գրեթե միշտ նույնն է բոլորիս աչքերում։ Ստորև ներկայացնում ենք մի քանի հայտնի և սիրված կանանց, որոնց դիմագծերն ինքնին <<մերժում են>> շպարը՝ իր բոլոր դրսևորումներով։
Մեկնաբանություններ