Journews.am-ը այսօր հյուրընկալվել էր Դիլիջանի արվեստի պետական քոլեջի տնօրեն Հասմիկ Մկրտումյանին։
Կպատմե՞ք Ձեր աշխատանքային ուղու մասին։
Ես Հասմիկ Մկրտումյանն եմ, երեսուն տարի և ավել հանդիսանում եմ այս կրթօջախի տնօրեն։ Ի սկզբանե սովորական-
ավանդական երաժշտական դպրոց էր, որը ուներ շատ լուրջ ավանդույթներ և ձեռքբերումներ, որից հինգ տարի հետո
այդ ձեռքբերումները կրկնապատկեցինք, և 1997 թվականից դպրոցը դարձավ միջին մասնագիտական հաստատություն,
իսկ այսօր արդեն՝ Դիլիջանի արվեստի պետական քոլեջ։
Հանրապետության նմանատիպ քոլեջներից տարբերվում է նրանով, որ իր կազմում պահեց նաև երաժշտական դպրոցը։
Կրթօջախը պետական է, գտնվում է ԿԳՄՍ նախարարության ենթակայության ներքո։ Իր գոյության տարիներից մենք
ունենք հանրապետական ճանաչում, ունենք ձեռքբերումներ և՛ միջազգային մրցույթներում և՛ հանրապետական տարբեր
ստուգատեսներում։
Մենք ունենք շատ բազմավաստակ ուսուցիչներ, ովքեր արժանացել են տարբեր կարգի մրցանակների և այսօր հպարտությամբ եմ նշում նրանց անունները՝ Անահիտ Սարգսյան, ով քանոնի դասախոս է և ունի բազմաթիվ դափնեկիր
սաներ, բացի այդ տարիներ առաջ արժանացել է նախարարի խրախուսանքին, Գրետա Սահակյան և շատ-շատ ուրիշներ։Ես նույնպես արժանացել եմ տարբեր մրցանակների՝ Կոմպոզիտորների միության մեդալի, Հայաստանի երգչախմբային ընկերության մեդալի, նախարարի կողմից ոսկե մեդալ։
Մենք աշխատել ենք այնպես, որպեսզի մեր աշխատանքը մայրաքաղաքային դպրոցներին չզիջի։ Չնայած մեր այս
դժվարին տարիներին կապված պատերազմի և համավարակի հետ, մենք անցյալ տարի շուրջ 30 մրցանակ ենք բերել,
այդ թվում գրամպրի 3-4 հատ. դա հպարտանալու առիթ է տալիս դպրոցի և քոլեջի սաներին։
Սերտորեն կապված ենք Երևանի պետական կոնսերվատորիայի պրոֆեսորադասախոսական կազմի հետ, իրենք գալիս են
վարպետաց դասեր են անցկացնում, և մենք նույնպես դիմում ենք իրենց։
Տիկին Մկրտումյան, ասացեք խնդրեմ, Դուք գո՞հ եք քոլեջի ուսուցչական անձնակազմի աշխատանքից։
Իհարկե, գիտեք ինչ, ցանկացած կրթօջախ ունի տարբեր մակարդակի դասախոսներ։
Ես գոհ եմ, միայն որ այդքան մրցանակներ ենք բերել դա, անշուշտ, ուսուցիչների և ձևավորված ավանդույթների
շնորհիվ է։ Մեր քոլեջի ստեղծագործական մթնոլորտը շատ բարձր մակարդակի վրա է գտնվում։ Մեր վաստակավոր
ուսուցիչները մեծագույն սիրով իրենց փորձը փոխանցում են երիտասարդներին։
Իմ կողքին աշխատում են իմ ուսուցիչները, ովքեր ինձ են դասավանդել, սովորում են նրանք, ում ես եմ կրթել, այսինքն
ես պատասխանատու եմ և՛ իմ սաների առջև, և՛ իմ ուսուցիչների առջև։
Ինչպիսի՞ փոփոխություններ են սպասվում առաջիկայում։
Մեզ սպասվում է բարերարների այց, դա իրենից ներկայացնում է շնորհակալության և երախտիքի համերգ, մեզ
սպասվում են համերգային շրջագայություններ, ունենք Շոտլանդիայի թագավորական կոնսերվատորիայի հետ
պայմանագիր, որոնց հետ համատեղ միջոցառում պետք է անցկացնենք։ Գուցե ամբողջը թվարկեմ երկար տևի, բայց շատ
հետաքրքիր միջոցառումներ են մեզ սպասվում։
Քոլեջում շինարարական աշխատանքներ են իրականացվել, խնդրում եմ,պատմեք այդ մասին։
Հայ օգնության ֆոնդը 30 տարի անընդմեջ բարեգործական աշխատանքներ է իրականացնում և նրանք ցանկություն էին
հայտնել Տավուշի մարզում ևս մեկ արվեստի օջախ վերանորոգեն։ 2 տարի առաջ մոնիտորինգի արդյունքում
վերանորոգվեց համերգային դահլիճը, որից հետո ծանոթանալով անձնակազմի հետ իրենք վերցրեցին ամբողջ շենքի
վերանորոգումը։ Մեր ուրախությանը չափ չկար, բայց դա դեռ երկրորդ քայլն էր, երրորդ քայլը այն էր, որ իրենք
ապահովեցին նաև երաժշտական գույքով։
Դուք մշտապես հետաքրքիր գաղափարներով, մոտեցումներով եք հանդես եկել, ի՞նչ նորությամբ դիմավերեցիք այս ուստարին։
Մենք շատ մտահաղացումներ ունենք կապված հոբելյանական համերգների հետ։ Ի դեպ հոկտեմբերի 30-ին մեր դահլիճում պետք է տեղի ունենա Առնո Բաբաջանյանին նվիրված փառատոն։ Այսօր մենք ունենք Նարեկացի կենտրոնի
ժողնվագարանների համերգ։ Մենք ապրում ենք խիստ համերգային ծրագրերով։
Իհարկե, ստեղծված պայմանները խոչընդոտում են , սակայն մենք աշխատում ենք շրջանցել այդ, բնականաբար
սահմանափակումներ դրվում են ։
Համերգները կազմակերպելիս աշխատում ենք պահպանել սոցիալական հեռավորությունը, բայց դա չի կարող մեզ զրկել
այն համերգներից, որոնք նույնպես մեր դաստիարակչության բաղադրիչներից են։
Եվ վերջին հարցս։ Քոլեջը խնդիրներ ունի՞։
Մենք պատկառանքով ենք վերաբերվում մեր ստաժավոր և տարիքով կոլեկտիվին, աակայն միջին տարիքը հանդիսանում է 45։ Սա լուրջ խնդրի առջև է կանգնեցնում մեզ։
Մենք կարող ենք հրավիրել Երևանից բարձրակարգ երիտասարդ կադրեր, սակայն վարձատրության հարցն է, կեցության հարցն է, և ճանապարհի հարցն է…
Այսպիսի խնդիրներ կան, որ անլուծելի չեն, բայց բարդություններն են շատ։
Շնորհակալություն հարցազրույցի համար։
Մեկնաբանություններ