Հայոց եռագույնը պետք է միշտ ծածանվի հաղթանակած. չեխահայ մարզիկ

Գոջու-րյու կարատեի աշխարհի չեմպիոն, Չեխիայի քառակի չեմպիոն հայ մարզիկ Ալեքսանդր Մազմանյանը (Մազմանովը) շարունակում է կարատեի ոլորտում նոր հաղթանակներ գրանցել ու դրանք նվիրել հայրենի երկրին։ Մազմանյանն արմատներով Կարսից է, սերում է հայ ռազմական գործիչ Հովհաննես Մազմանյանի տոհմից. պապուց ժառանգել է ամուր կամք ու հայրենասիրություն, ինչն էլ դառնում է բոլոր հաղթանակների դրդապատճառը. հայոց եռագույնը պետք է ծածանվի հաղթանակած։

— Աշխարհի չեմպիոնի տիտղոսը գրավեցիք խոշոր ավտովթարից կարճ ժամանակ անց, բարդ չէ՞ր:

  — Շատ բարդ էր։ Ավտովթարը դարձավ մեծ խոչընդոտ կարիերայիս համար, նույնիսկ քայլել չէի կարողանում։ Բայց կամքս ավելի ուժեղ էր։ Ինքս ինձ խոստացել էի՝ 3 ամսում պիտի վերականգնեմ մարզական վիճակս։ Հաջողեցի՛։ Դեռ ամբողջովին չապաքինված` Իտալիայում մասնակցեցի աշխարհի առաջնությանն ու արժանացա հաղթանակի։ Շատ բարդ էր։ Մրցակիցներս շատ ուժեղ էին, իսկ ես դեռ չէի ապաքինվել։ Բայց նպատակ էի դրել՝ պիտի հաղթեմ ու հաղթանակս նվիրեմ երկրիս, զինվորներիս։ Ստացվեց. աշխարհի առաջնությունում  ծածանվեց հայոց եռագույնը։ Ի դեպ, մրցում էի հենց Հայաստանի դրոշի ներքո, ինչի իրավունքը նույնպես դժվարությամբ եմ վաստակել, որովհետև Չեխիայի քաղաքացի եմ։

— Հայրենիք վերադառնալու մտադրություն չունե՞ք,   գուցե այստեղ շարունակեք Ձեր կարիերան:

  —Հետագայի հետ կապված այդպիսի մտքեր կան, բայց հստակ ոչ մի բան չեմ կարող ասել։ Երազում եմ Հայաստանում կարատեի խումբ ստեղծելու մասին։ Ուզում եմ գիտելիքներս ու փորձս փոխանցեմ հայրենակիցներիս, ոչ թե այլ ազգերին։

 — Կա՞ն նոր մրցույթներ, որոնց պատրաստվում եք մոտ ապագայում։ 

 — Այս պահին պատրաստվում եմ  համալսարանական քննություններիս. դրանց ավարտից հետո կսկսեմ պատրաստվել   արդեն Եվրոպայի առաջնությանը, որն անցկացվելու է սեպտեմբերին։

— Դարձյալ Հայաստանի դրոշի ներքո ե՞ք մրցելու։

  —Իհարկե, միշտ եմ Հայաստանի դրոշի ներքո մրցել:

— Ինչո՞վ եք ոգեշնչվում մրցույթների ժամանակ, ո՞րն է հաղթանակի գրավականը։

— Հայ լինելս։ Հպարտություն է, երբ երկրիդ դրոշն ես բարձրացնում, նաև ծնողներիս հպարտությունն է։

— Կա՞ն մարզիկներ, որոնց հետ կցանկանաք մրցել:

— Կոնկրետ անուն չեմ կարող  առանձնացնել. նախընտրում եմ մրցել թուրքերի հետ, պարտության մատնել նրանց. դա պատվի հարց է։

— Ձեր մրցութների ժամանակ տեղի ունեցած ինչ հետաքրքիր դրվագ կարող եք հիշել:

— Մի հետաքրքիր բան հիշեցի: Երբ 14-15 տարեկան էի ու մասնակցում էի Չեխիայի առաջնությանը, հաղթեցի երեք մարզիկի և չեմպիոնի տիտղոսից ինձ բաժանում էր ընդհամենը մեկ մենամարտ, ու հանկարծ ստացա լուրջ վնասվածք: Երբ թվում էր` շանսերը շատ քիչ են, հավաքեցի ինձ ու… ոսկե մեդալը դարձավ իմը:

— Ի՞նչ խորհուրդ կտաք սպորտում առաջին քայլերն անող երիտասարդներին:

— Չհանձնվե՛ք, շա՛տ աշխատեք, դրե՛ք նպատակներ ու գնացեք դրանց հետևից։