Արևիկ Մախսուդյանն է, ով արդեն մի քանի ամիս ապրում է Տավուշի մարզի Չորաթան գյուղում։ Այստեղ է եկել Երևանից՝ << Դասավանդիր Հայաստան >> ծրագրով՝ որպես անգլերենի ուսուցչուհի։ JourNews—ը փոքրիկ զրույց է ունեցել նրա հետ։
Նախ կխնդրեմ՝ մի փոքր պատմեք << Դասավանդիր Հայաստանի>> մասին։
Դասավանդիր Հայաստանը ծրագիր է այն երազողների և խենթերի համար, ովքեր ուզում են իրենց ներդրումն ունենալ Հայաստանի գյուղական համայնքների զարգացման մեջ` աշխատելով կրթության ոլորտում։ Այսինքն այն հնարավորություն է տալիս երկու տարով գործուղվել որևէ համայնք, որտեղ կա ուսուցիչների կարիք և դառնալ նոր գույն ու լույս այդ համայնքում։
Իսկ ինպե՞ս որոշեցիք միանալ ծրագրին։
Հետևում էի ընկերներիս ովքեր միացել էին և տեղափոխվել ամենատարբեր համայնքներ ու նրանցից ոգեշնչվելով որոշեցի դիմել ծրագրին։ Քանի որ ծնվել ու ապրել եմ Երևանում, այն էլ բնակարանում, միշտ երազում էի բնությանն ավելի մոտ լինելու մասին։ Դրա համար սկսեցի արշավների մասնակցել և աշխատել տուրիզմի ոլորտում որպես զբոսավար անգլերենով։ Ամենասիրելի աշխատանքս է եղել, քանի որ ամեն օր Երևանից դուրս էի գտնվում ։Դ Ցավոք սրտի կորոնավիրուսի պատճառով ժամանակավոր անկում ապրեց տուրիզմը ու հասկացա որ ամենաճիշտ ժամանակն է Դասավանդիր Հայաստան ծրագրին դիմելու համար։ Ծրագրի կարգախոսներից են “Եթե ոչ հիմա, ապա ե՞րբ։ Եթե ոչ դու, ապա ո՞վ”… Ապրել գյուղական համայնքում, աշխատել երեխաների հետ և դառնալ նրանց կյանքի ուղեկից ընկերը… ահա ծրագրին դիմելու պատճառները…
Դժվա՞ր չէր արդյոք հաստատվել լրիվ անծանոթ վայրում, կպատմե՞ք ձեր զգացողությունների մասին։
Ինչպես նշեցի զբոսավար եմ աշխատել և ամբողջ Հայաստանով շրջել։ Դա աշխատանքի լավագույն կողմերից է` տեսնել, ճանաչել ու սիրել մեր երկիրը։ Իսկ առանց ճանաչելու չենք կարող սիրել ինչ֊որ բան։ Դրա համար Հայասատանի մեծ մասին ծանոթ լինելով ինձ անծանոթ չէր Տավուշ աշխարհը, որտեղ և գործուղվեցի։ Բերդի տարածաշրջանում եղել էի արդեն` այցելելով ընկերներիցս մեկին, ով նույնպես Դասավանդիր Հայաստան ծրագրով էր այստեղ գործուղվել։ Իհարկե Չորաթան գյուղն անծանոթ էր, բայց դժվար չէր հաստատվել այստեղ, քանի որ բոլոր հայկական գյուղերի պես մարդիկ հյուրընկալ են, իսկ բնությունն աննկարագրելի է։ Հենց այն վայրն է, որի մասին երազում էի` սարե՜ր, մաքուր օդ ու խաղաղություն… Կարելի է ասել, զգում էի թե ուր եմ գալու, դրա համար էլ երջանկության զգացողություններ եմ ունեցել հենց առաջին օրից։ Չի վախեցնում նաև այն փաստը, որ գյուղը սահմանամերձ է և ընդամենը 6կմ է հեռու սահմանից, քանի որ գյուղի բնակիչներն այնքան ուժեղ կամք ունեն, որ ինձ էլ են վարակել դրանով։
Ինչպիսի՞ն է կյանքը մայրաքաղաքից այդքան հեռու, ինչո՞վ եք զբաղվում դպրոցից դուրս։
Մայրաքաղաքում կյանք ավելի հեշտ է։ Քանի որ ամեն ինչ կենտրոնացված է այնտեղ ու ամեն ինչ ավելի հեշտ է անել, բայց այնտեղ չկա բնություն, մարդիկ հեռացել են բնությունից, որի պատճառով էլ չարանում են ավելի։ Այստեղ կյանքն ավելի դժվար է, բայց ոչ անհնար։ Հատկապես ձմռանը մարդկանց հոգսերը շատանում են` փայտ հավաքել, կոտրել, վառել։ Այստեղ կյանքն ընթանում է իր հունով և կյանքն ավելի աշխույժ է, քան պատկերացնում էի։ Դպրոցից հետո երեխաները հաճախում են Մխիթար մշակութային կենտրոնի տարբեր խմբակներ, որը լուծում է նրանց զբաղվածության ու արվեստի աշխարհում զարգացման խնդիրը։ Իսկ ես դպրոցից դուրս շատ քիչ եմ ազատ ժամանակ ունենում, քանի որ ամեն օր պատրաստվում եմ դպրոցի դասերին։ Բայց սիրում եմ ընթերցանությամբ զբաղվել, սկսել եմ գորգագործությամբ զբաղվել ու ընկերների հետ ժամանակ անցկացնել։ Այո, ընկերներ էլ ունեմ, ովքեր հարևան համայնքներում են ապրում և դասավանդում` նույն ծրագրով։ Ու մենք հաճախ ենք հավաքվում, որ հիշվող օրեր ստեղծենք միասին։
Ունենալով լրագրողի մասնագիտություն՝ այսօր դուք զղաղվում եք մանկավարժությամբ, ինչպիսի՞ն է աշխատանքը երեխաների հետ։
Լրագրության նպատակներից մեկը մարդկանց տեղեկություն փոխանցելն է։ Կարելի է ասել, որ մանկավարժության հիմնական նպատակը նույնպես դա է։ Բայց ուսուցչի աշխատանքն իմ կարծիքով ամենադժվարն է աշխարհում, քանի որ այն շատ տարբեր հմտություններ է պահանջում։ Որպես սկսնակ ուսուցիչ կարող եմ ասել, որ երեխաների հետ աշխատելը շատ հաճելի է ու ամենակարևորը նրանց արտահայտվելու հնարավորություն տալն է։
Եվ վերջին հարցը։ Ի՞նչ տվեց ձեզ <<Դասավանդիր Հայաստանը>>։
Դասավանդիր Հայաստան ծրագիրը տվեց հնարավորություն զբաղվել մանկավարժությամբ, ապրել Հայաստանի ամենագեղեցիկ գյուղերից մեկում, ձեռք բերել բազմաթի՜վ ընկերներ, ովքեր համախմբված են նույն գաղափարի շուրջը և լիքը հմտություններ ամբողջ կյանքի համար։
Նկարները՝ Արև Մախսուդյանի ֆեսբուքյան էջից։
Մեկնաբանություններ