Բոքսը երիտասարդ աղջկա սրտում

19-ամյա Էլիդա Քոչարյանը 11 տարի պարով զբաղվելուց հետո որոշեց իրեն փորձել <<բոքս>> սպորտաձևում: 16 տարեկան հասակում իր առաջին քայլերը կատարեց, իսկ 5 ամիս հետո ունեցավ իր հաջողությունը ՝ դպրոցական առաջնության չեմպիոն: Թե ինչպես շարունակվեց հաջողության շղթան, Էլիդան մեզ պատմել է հարցազրույցում:

— Պատմեք սպորտում գրանցած ձեր հաջողությունների մասին:

Լեհաստանի Կելսե քաղաքում 2021 թվականի  աշխարհի առաջնությանը ունեցել եմ 4 մարտ, որից, ցավոք, մեկն եմ կարողացել հաղթել: Հայաստան վերադառնալուն պես ինձ տվեցին << Սպորտի վարպետ >> կոչումը: Հայաստանի հանրապետության կրկնակի չեմպիոն եմ: 

֊ 3 տարի է զբաղվում եք սպորտով, մտածե՞լ եք այլ սպորտաձևով զբաղվելու մասին:

— Այժմ  զբաղվում եմ սիրողական բռնցքամարտով: Բայց, եթե չլիներ բոքսը, կզբաղվեի բասկետբոլով:

— Ինչո՞վ  է  տարբերվում  կանանց  ռինգը  տղամարդկանց  ռինգից:

— Տղամարդկանց ռինգն իր մեջ ավելի շատ ագրեսիա ունի: Համեմատաբար ավելի բարդ է: Հաշվի առնելով, որ ի սկզբանե բոքսը եղել է տղամարդկանց սպորտաձև, կարող ենք ասել, որ այն կանանց ռինգի հիմքն է: Հասարակական առումով տղամարդկանց ՝ բոքսով զբաղվելը, ավելի ընկալելի է եղել, քան կանանց: Չնայած, որ մինչ այսօր պահպանվում է այդ կարծրատիպը: Բայց հուսով եմ՝ մի օր այն կբացակայի հասարակության մտքերից, և մենք կկարողանանք տեսնել կանանց և տղամարդկանց իրական տարբերությունը ռինգում:

— Բռնցքամարտիկ, որ Ձեր ֆավորիտն է:

— Մուհամեդ Ալի:

-Պատմեք որևէ հետաքրքիր դեպք, որ տեղի է ունեցել մարտի ժամանակ:

— Վերջերս մասնակցում էի Եվրոպայի առաջնությանը: Մտա ռինգ, որպեսզի մարտը սկսվի և հենց այդ պահին մարտը դադարեցվեց: Անհասկանալի պատճառով փոխվեցին մրցավարները: Այդ ժամանակ մրցում էի մոլդովացու հետ: Մոտ մեկ ժամ սպասելը լարվածություն ստեղծեց: Սակայն հաղթանակը փոխեց ամեն բան: Հաղթեցի հենց առաջին ռաունդում երկու նոքդաունով:

— Ընտանիքի անդամները դեմ չէի՞ն սպորտի հետևից գնալուն:

— Ընտանիքիս անդամներից հորեղբայրս է ոգեշնչել զբաղվել սպորտով: Ի սկզբանե դեմ չեն եղել: Մայրիկս է մի փոքր վախենում իմ ռինգերից, բայց միշտ ոգևորում է ինձ:

— Եթե ապագայում կանգնեք ընտրության առաջ ՝ ընտանիք թե կարիերա,  Ձեր ընտրությունը:

-Իմ նպատակը օլիմպիական չեմպիոն դառնալն է, հետո անցնելու եմ պրոֆեսիոնալ բոքսի: Եթե անձնականումս այս պահին լինեն փոփոխություններ կընտրեմ սպորտը, իսկ եթե արդեն հասած լինեմ նպատակիս, կընտրեմ ընտանիքը:

— Ինչպե՞ս եք վերաբերվում կարծրատպիերին ՝ սպորտի պատճառով կանանց կազմվածքի փոփոխությունների հետ կապված:

— Ընդանհրապես վատ չեմ վերաբերվում: Դա հենց այդպես է: Ֆիզիկական վարժություններից հետո անհնար է կազմվածքի չփոխվելը:

— Վերջերս դարձել եք եվրոպայի փոխչեմպիոն , դա Ձեր առաջին մեծ հաղթանա՞կն էր, և արդյո՞ք սպասված էր:

— Հայաստանից դուրս երկրորդ հաղթանակս էր: Մեկ ու կես տարի առաջ Մոնտենեգրոյի Բուդվա քաղաքում առաջնության էի մասնակցում: Գրավեցի երրորդ տեղը: 2021 թվականին նորից նույն քաղաքի մեկ այլ առաջնության ժամանակ  երկրորդ տեղն եմ գրավել: Հաղթանակին սպասում էի: Հաղթելու մտքով ու տրամադրությամբ էի գնացել:

— Ինչպե՞ս եք ձեզ զգում ռինգում:

— Մինչ մարտադաշտ մտնելը լարված եմ, բայց հենց մտնում եմ ռինգ լարվածությունն անցնում է: Նաև կախված է մրցակցից:

— Ապագայի ինչպիսի՞ ծրագրեր ունեք:

— 2024 թվականին Փարիզում անցկացվող օլիմպիական խաղերին մասնակցելու համար պետք է ուղեգիր ձեռք բերեմ, որի համար կա առանձին մենամարտ: Կարևորագույն ծրագիրս դա է առայժմ:

— Ու՞մ եք շնորհակալ ձեր հաջողությունների համար։

— Բոլորին, ովքեր կողքիս, բայց ամենամեծ շնորհակալությունս ուզում եմ հայտնել մարզչիս `Հարություն Նազարյանին, ով ջանք ու եռանդ չի խնայում իր սաների համար։