Հայկական երաժշտությունը տարածելու, ներկայիս շոու բիզնեսի, երգիչների հետ համագործակցության մասին խոսել ենք երաժշտական պրոդյուսեր, գործիքավորող Միքայել Մայիլյանի հետ:
— Լինելով լավագույն գործիքավորողներից մեկը, ի՞նչ եք կարծում, այժմյան երաժշտությունը, որը կատարում են հայ երգիչները, արդյո՞ք ճաշակով է:
— Մինչև վերջին տարիների մեր մշակութային կյանքի մասին խոսելը, կուզեի մի մեջբերում անել, որոնք լուրջ ազդեցություն են թողել (90-կանների մեր գործունեության մասին է խոսքը)։ Այն ժամանակ խնդիրները շատ էին։ Այդ տարիներին նաև էլեկտրաէներգիայի խնդիր կար, բայց մենք գործընկերներով կազմեցինք ժյուրիի կազմ և որոշեցինք հիմք դնել հայկական փոփ երաժշտության, այն ժամանակ այլ ոճեր էին <<Դիսկո>> և այլն․․․
Լսում էինք, թե՛ շրջանների, թե՛ Երևանի մասնակիցների կատարումները և ընտրում լավագույններին,ովքեր կարող էին բեմ բարձրանալ։ Դա ահռելի մեծ աշխատանք էր, քանի որ բոլորին պետք է լսեինք, ինչին հետևում էր գործիքավորում, ձայնագրություն և կազմակերպում էինք համերգներ Մարզահամերգային Համալիրում, ինչի արդյունքում շատ ճանաչված, սիրված երգիչներ տվեցինք՝ Լիլիթ Կարապետյան, Արփինե Բեկջանյան, Հասմիկ Կարապետյան, Վահե Դավթյան և շատ ուրիշներ։ Այս ամենից հետո նաև միտք հղացավ փառատոններ կազմակերպել, որը մրցակցություն ապահովվեց,որի արդյունքում երաժտությունը դարձավ ավելի որակով։ Ես միշտ կողմ եմ փառատոններին, այն մրցակցություն է ստեղծում և ապահովում շարժ դեպի առաջ։ Օրինակ՝ Հայկոն բավական շատ հին երգեր գործիքավորեց և նորովի մատուցեց, որոնք շատ սիրվեցին։ Ներկայումս էլ շատ երգիչներ կան, օրինակ՝ Արման Հովհաննիսյան և այլոք, ում երգերն այժմ այն ժամանակվա հետ անհամեմատելի են։ Փաստորեն մրցակցությունը բերեց նոր որակ և ճա-շակ։
Այսօրվա որակը ինձ՝ որպես երաժշտի, չէի ասի որ գոհացնում է, բայց դա, կարծում եմ ժամանակի հարց է։
— Մի փոքր կպատմե՞ք համագործակցությունների մասին։
— Համագործակցել եմ Շանթ թիվիի հետ, մեր մանուկների համար նախագիծ արեցինք՝ «Աստղիկներ» նախագիծը, որտեղ մի քանի տասնյակ երգեր կենդանացրինք, նորովի գործիքավորեցինք ու տվեցինք մանուկներին երգելու: Նախագիծը երկարատև էր, ևշատ ստացված:
— Իսկ երբևէ առիթ ունեցե՞լ եք համագործակցել ավելի ակադեմիական հաստատությունների հետ։
-Իհարկե, թատրոնների հետ էլ են եղել համագործակցություններ՝ Համազգային թատրոնի համար գործիքավորումներ արեցինք, վերջին էլ Նարեկ Դուրյանի բեմադրած «Մի կաթիլ մեղր» նարկայացման համար արեցինք գործիքավորում:
-Կպատմե՞ք մի փոքր Արձագանք ստուդիայի մասին։
— Այն ժամանակ «Արձագանք» ստուդիան համագործակցում էր Արթուր Գիրգորյանի՝ Երգի պետական թատրոնի և Հանրայինի հետ: Հիշեցի մի դրվագ, երբ 94 թվականին Կոնսերվատորիան ավարտելուց հետո պետք է մեկնեի բանակ, ծառայության ժամանական հեռուստացույցով տեսնում եմ, որ Արթուր Գրիգորյանը ինձ տվել է լավագույն գործիքավորում մրցանակը և հարգելի պատճառով անձամբ չեմ կարողացել վերցնել, թե՛ պատվոգիրը, թե՛ արձանիկը:
-Ի՞նչ հաջողություններ ունեցավ փրոդաքշն հիմնելու Ձեր նախագիծը։
— Դեռևս 90-ականներին միտք հղացավ ստեղծել փրոդաքշն, որտեղ կլիներ երաժշտական մեծ խումբ, կնդգրկվեին երգահաններ, բանաստեղծներ։ Նաև ուրախների և հնարամիտների խումբ ստեղծվեց, որի հիմնադիրներից մեկն էլ եղա ես: Նպատակներից մեկն էլ այն էր, որ խումբը ունենա համերգային գործունեյություն, հայկական մշակույթը, ազգայինը ներկայացնի և՛ Հայաստանում և՛ Հայաստանի սահմաններից դուրս: Զուգահեռ ստեղծեցինք КВН ասվածը, «Ուրախների և հնարամիտների ակումբը» , որ 97 թվականին դարձավ չեմպիոն, ունեցանք նաև փոքրերի խումբ, որոնցից ճանաչվածներից են «Վիտամին» ակումբից հայտնի Վահագը, Արմուշը: Հետագայում ստեղծեցինք նաև «Արդինի» ստուդիան, որը գործում է մինչև մեր օրերը: Մշակութային գործիչները լավ գիտեն, ստուդիայում ձայնագրվում են երգեր, ֆիլմեր, մուլտֆիլմեր:
-Ո՞ր արտիստների հետ եք համագործակցել։
— Որպես երաժշտական պրոդյուսեր իմ գիտելիքներով փորձել եմ օգնել բազմաթիվ երգիչների: Օրինակ ռեստորաններից մեկում, երբ լսեցի Համլետ Գևորգյանի կատարումերը, առաջարկեցի զբազվել նրա պրոյեկտով: Նոր ծրագիր կազմեցինք և շրջագայություններ կազմակերպեցինք: Ու հենց այդ ժամանկներից էլ սկսվեց նրա բուռն գործունեությունը և ճանաչումը:
— Գիտենք, որ պատերազմի օրերին ևս անմասն չմնացիք և ինչքանով կարողացաք օգնեցիք բանակին, կմանրամասնե՞ք մի փոքր:
— Պատերազմի օրերին , ինչպես ցանկացած հայ ,ես էլ բացառություն չէի և փորձում էի կանգնել բանակի կողքին: Ես գտնվել եմ Կոմանդոսի ռազմավարական շտաբում, տարբեր օգնություններ ենք կազմակերպել, մեր քույրերը կարում էին քնապարկեր, մենք ձեռք էինք բերում ռացիաներ և ամբողջը կազմակերպում, հասցնում էինք իր նպատակատեղին:
Մեկնաբանություններ